فرایند انتقال پیام و باز آفرینی آن در منابع مخاطب

فرآیند انتقال پیام و بازآفرینی آن در منابع مخاطب از منظری دیگر

در موضوع فرایند انتقال پیام به مخاطب ودریافت آن توسط منابع مخاطب و بازتولید معنا در قوه ی دراکه ی وی ، نکاتی قابل بحث است که در ذیل به آنها اشاره می شود.

یک سوال اساسی!

بهترین و مطمین ترین و سریعترین راه برای انتقال پیام به مخاطب و باز تولید ، عنای آن در قوه ی مدرکه ی وی ، آنگونه که مطلوب متکلم است ، چیست؟

پاسخ به این پرسش مستلزم تومه ما به چند نکته است؛

1_شناخت کلی و فراگیر نسبت به انسان از منظر روانشناسی و کشف خصلتها و خصیصه هایی که در نهاد بشر به نحو مشترک نهاده شده است مانند قوه ی عاقله ، فطرت ، عواطف ، و.... ، تا به این وسیله هم فرایند انتقال پیام و هم کیفیت بازتولیدمعنای آن به مطلوب ترین وجه ممکن صورت گیرد.

2_بی تردید ، پروردگار عالم که خالق انسان است بهتر از هرکس دیگر، به زوایای پیدا و پنهان روان آدمی آگاه است.

خداوند متعال برای رساندن پیام خویش به بندگانش ، انبیا و پیامبران بسیاری را فرستاد و بی شک می توان گفت، خداوند پیام خود را به واسطه ی پیامبرانش بی کم و کاست ، منتقل نموده است.

خدای متعال ابتدا با رسولانش ارتباط برقرار نموده است ، سپس بهترین راههای ارتباط پیامبران با دیگر وانسانها را به ایشان آموخته است.

بنابراین باذکر این دومقدمه ، اجمالا می توان اینگونه نتیجه گرفت که؛

اگر ما روان انسانها و خصایص مشترک بین آنان که به قوه ی مدرکه انسانی مربوط میشود درست بشناسم و اگر به شیوه های ارتباط پیامبران با مردم و انتقال پیام خدای متعال به ایشان را دریابیم ، در درک ، فهوم ارتباط و شیوه های انتقال پیام ، آنگونه که مطلوب ماست ، قدمهای محکمی برداشته ایم.

3_آنچه که در همه ی انسانها مشترک است، فطرت و قوه ی مدرکه و عقل است.

بنابراین موضوع پیام یا آن معنایی که در ذهن ما باید شکل بگیرد و تولید شود ، بایداز جنس معانی و مفاهیمی باشد که قابلیت تحریک عقول و قوه ی مدرکه ی انسانها را داشته و با فطرتشان سازگار باشد.

4_شیوه های انتقال پیام.

وجود معنا در متکلم و کیفیت گنجاندن آن در پیام و رساندن آن به منابع مخاطب و بازتولید آن در مخاطب ، سه مطلب مجزا از هم ولی مرتبط با یکدیگرند.

الف_اینکه وظیفه ی خود را در قبال تولید و کیفیت معنا را در خودمان بشناسیم و نیز نیاز حقیقی و واقعی انسانها را در زمان و مکان و شرایطی که در آن واقعیم را بدانیم.

ب_به چه شیوه ای آنرا در پیام گنجانده و به چه شیوه ای به مخاطب ارسال کنیم؟

ج_بازتولید معنا در مخاطب را به گونه ای که مطلوب ماست ، مدیریت و کنترل کنیم و اگرچنانچه این نکات به درستی رعایت شود، هرگز نباید نگران عکس العمل مخاطبمان باشیم، زیرا وظیفه ی متکلم ، انتقال صحیح پیام با رعایت اصل امانتداری و صداقت و مصلحت است و اینکه مخاطبمان در نهایت چه به لحاظ نظری و فکری و چه به لحاظ عملی تا چه اندازه متاثر از آن معنا خواهندبود، مسیله ای است که کاملا مسیولیتش دیگر فقط و فقط متوجه خود مخاطب است وما چه بخواهیم و یانخواهیم در این حیطه ، ورودی نمی توانیم داشت زیرا به ما به وظیفه ی خود عمل کرده و رسالت خود را که همانا تقابل مخاطب با عقل و فطرت و وجدان انسانی اوست به انجام رسانده ایم و انتخاب خیر و شر یا زشت و زیبا با خود اوست.