سکولاریسم اقتصادی

عملکرد دولت تدبیر و امید در عرصه ی اقتصادی ، از یکسو اطمینان بخش و قابل نقد مثبت است ، و از سویی دیگر ، ناامیدکننده و قابل انتقاد جدی! اما تلاش و تدبیر دولت اعتدال درمهار تورم و دوری از هیجانات کاذب ، قابل تحسین است ، اما افسار این مهار چنان محکم بود که اقتصاد ایران را در رکودی نسبتا بلندمدت فرو برد و این شد که چرخه ی تولید ، متاثر از کاهش تقاضا و کمبود نقدینگی ، روند رشد منفی را طی کرد و موجب تضعیف تولید در کشور شد. آنچه که اکنون جالب توجه است ، ضعف بازار خرید و فروش خودرو و از رونق افتادن آن طی دو سال اخیر است ،مردم ایران نجیبانه در طول سالیان گذشته و البته با تمایلی مابین اجبار و اختیار ، محصولات بی کیفیت و ضعیف سایپا و ایران خودرو را خریداری کرده اند، آیا در واقع مگر چاره ای هم جز این داشتند؟! حالا که پس از سالیانی دراز ، این خودرو سازان داخلی بودند که دست نیازشان به سمت مردم  با درآمد متوسط و حتی ضعیف دراز شد ، آیا انصاف این نبود که بجای خودروسازان بانفوذ و قلدر، مردم ایران از این دهها هزار میلیارد تومان کمک دولت برخوردار میشد؟ اگر داعیه این را داریم که میخواهیم به طور عادلانه و منصفانه به داد مردم ایران برسیم و پشت هر تریبونی ناله ی وا فرهنگا و وا مردما و وا جوانانا سر میدهیم، پس این حرکت اقتصادی بی معنی از کجاست؟ دولت آقای روحانی آنقدر از کمبود بودجه شکوه و شکایت میکند که دل ملت به حال او و دولتش سوخت ، اما این کمک 45000میلیاردی نشان داد که آنچه که دولت اعتدال ندارد ، بودجه نیست بلکه دلسوزی و تدبیر است، در حالی که معضل بالا رفتن سن ازدواج در جوانان ، جامعه ی اسلامی ایران را می آزارد و در حالیکه مشکل مسکن به کابوسی برای جوانان و زوج های جوان تبدیل شده است ، و در حالیکه مشکل اشتغال ، همه چیزمان را تهدید میکند ، از فرهنگ و اقتصاد و دیانت و دنیا و آخرت و حتی سیاست و امنیت مارا تحت الشعا قرار میدهد ، دولت اسلامی با بذل و بخشش ، هزاران میلیلرد تومان پول بی زبان را در حلقوم یک صنعت بیمار بنام خودرو سازی میریزد تا همچنان این صنعت بیمار بماند و بدون آنکه تعهدی به بالا بردن سطح کیفی محصولاتش داشته باشد ، خوش به حالش بشود ، و فرهنگ و خانواده و بهداشت و آموزش و اشتغال و ....، در ایران حسرت به دل بمانند و آه سرد از نهاد برآورند، آری این است سکولاریسم اقتصادی ، یعنی جدایی و دوری اقتصاد از تفکر دینی ، همان تفکری که اقتصاد را برای تعالی جسم و جان انسانها میخواهد نه ..... .